Het was een dag van uitersten in de Dakar Rally. De deelnemers gingen van start bij temperaturen van meer dan 35 graden Celsius. Enkele uren later waren mutsen en handschoenen geen overbodige luxe toen het kwik nog maar een graad of 5 liet zien.

Dat kwam voornamelijk door de enorme bergen die bedwongen moesten worden. Van 1.400 meter naar ruim 4.000 meter hoogte, met een top van zelfs meer dan 5.000 meter boven zeeniveau. De piek werd aangedaan tijdens de neutralisatie in de proef. Daardoor bestond de etappe feitelijk uit twee delen: een eerste gedeelte van ruim tweehonderd kilometer, een lange neutralisatie en vervolgens nog eens ruim honderd kilometer op weg naar de finish. Kortom: een lange en slopende dag.

Dat was ook het geval voor Tim en Tom Coronel. De dag begon nog prima en met een goede snelheid maar halverwege de eerste sectie kwam Tom stil te staan met koppelingsproblemen. Zijn broer nam hem op sleeptouw en zo werd het begin van de neutralisatie gehaald. Het tweede gedeelte van de Special Stage heeft Tom zich laten slepen door de snelle serviceassistentie Boucou. Tim haalde op eigen kracht het bivak, zij het met flink wat tijdverlies vanwege het slepen van Tom.

Improviseren, slepen en weer door!
"Het was een aparte rit", blikte Tom terug. "Het begin ging goed, ik reed tussen de dikke auto's. Het eerste gedeelte met fesh fesh kwam ik heel makkelijk door. Vervolgens begon de koppeling te slippen. Dat was even balen want dan wil de buggy in de bergen ook niet omhoog. Tim was briljant, hij is constant bij me gebleven en heeft me met alles geholpen. Hij heeft met recht me er wel eventjes doorheen getrokken. Letterlijk en figuurlijk, want hij heeft me ook een groot deel van de etappe gesleept. Tot 3.500 meter hoogte in de bergen, toen trok het kleine motortje het niet meer vanwege het gebrek aan zuurstof. Daar kwam een Landrover langs die me naar de top heeft gebracht. Vervolgens weer achter Tim aan. Het tweede deel van de Special Stage heeft Boucou me gesleept. Nu staan we dus hier in het bivak, we moeten snel de auto maken en dan weer door. Al met al een aparte dag, mixed feelings maar alles voelt goed. We zijn binnen en we geven niet op. Alles gaat helemaal goed komen. Op naar Bolivia!"

Tim voegde toe: "De etappe begon heel lekker. In het gedeelte met fesh fesh stond opeens iemand stil waardoor ik moest uitwijken en in een gat dook. Dat kostte me behoorlijk wat tijd. Vervolgens zat ik opgesloten tussen de andere deelnemers maar links en rechts kon ik nog wel wat mensen inhalen. Toen zag ik opeens Tom stil staan bij een wijngaard. Hij had problemen met de koppeling. Dat kregen we zelf niet zo snel gemaakt dus we besloten dat ik hem een sleepje zou geven. Dat ging omhoog in de bergen niet helemaal goed maar gelukkig bracht iemand anders Tom naar de top. Daarna heb ik hem gesleept naar de start van het tweede deel van de Special. Daar stond Boucou te wachten. Het was even improviseren omdat de trucks het eerste deel een andere route reden, dus we moesten zelf bij de start van het tweede gedeelte zien te komen."

Ondanks de moeizame dag, aan motivatie geen gebrek: "Een Coronel geeft niet zo snel op dus we zijn er weer. En er is maar één doel: beide buggy's aan de finish. Dat gaat lukken ook!"

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Vanmorgen had ik wel een uurtje later gewild ... Lange werkdagen tijdens de Carbagerun. Gauw een uurtje of 12.

Nu onderweg naar Avignon. Via de mooiste strada's en routes. Echt, wat een gave natuur. Heerlijke wegen om de Quattrotechniek extra lief te hebben. De oude Q is onder de kap kurkdroog, verbruikt geen spat olie en dat na 336000 echte of onechte kilometers, het is een ingevoerde Audi dus who knows.

Wel hebben we besloten, tijdens alle goede en diepgaande gesprekken onderweg, dat de Q extra pk's mag krijgen. Want er is wel wat van de 150pk verdwenen. De 6-cilinder laat wel fijn van zich horen als het gaspedaal diep gaat, de duw in de rug mag steviger.

De spoorverbreders van 2 centimeter, de nieuwe veren achter, de nieuwe banden en het uitlijnen houdt de Q geweldig op de haarspeldbochten van de D3 en de D951. De omgeving van Gap. Van de opdrachten van vandaag, handstand in een Frans toilet, met een eend in een eend en de auto 2 meter laten ophijsen, is niet veel terecht gekomen. Dit mede door de cameraploeg, Jan rijdt rond, die meerijdt met de andere bevriende equipe. Toch nu wel iets weeïg van het typen en iets harder slingeren door de bergen dan wanneer ik met het gezin hier zou zijn. Morgen Toulouse, nu BZN met Mon Amour.